gespletenheid
soms als een ja
- immers je ogen zijn nog toe -
op zich laat wachten
durf jij al de handen
te ontvuisten in kwetsbaarheid
verkrampt als zij waren
de geest moe
door duistere gedachten
weerbarstig
neergedaald ter helle
die door stemmen
daar henen geleid werden
om jou te tarten, te kwellen
al snij je diepe wonden
om te gehoorzamen aan de
satanische dwang
het leidt slechts
tot een tijdelijk uitademen
van verwrongen lucht
gedragen door spookgezang
soms als een ja
op zich laat wachten
- immers je ogen zijn nog toe -
de leden zwaar, te moe
kunnen aardse engelen
je toch even dragen,
het uitzicht verzachten
Zie ook: http://www.fixpoetry.com
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 16 maart 2008
Geplaatst in de categorie: emoties