opstandig
zou me blij moeten voelen
maar dwingen is niet vrij
zo bedoelt de doodgewaande
wanneer ik even de oude eik raak
waarachter ik mij verschuil
het winters wit weer aan mijn zij
in de dageraad met een waas
over de vijver gespreid
zoals de doffe echo
van Pasen die de leegte
in mijn hart verraadt
stil ben ik na gister:
is dat nu de opstanding
die ik bemin
en waar ik mij zo op verlaat
Zie ook: http://www.fixpoetry.com
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 24 maart 2008
Geplaatst in de categorie: religie