Netgedichten

netgedicht (nr. 20.992):

het venster uit

want meer
dan mijn naam heb ik verloren
toen ik nog woonde in de treurtwijgen van woorden

mijn ogen droegen het zwerven omhoog
doorheen de glijvlucht van een naïeve slaap;
ontzegd

en te jong in de kamer geweten

zonder luister verzonk hoop zo vaak en dat
wat in mij werd ontnomen

de nacht bond zich driemaal aan levenslang
en slingerde mij weg uit een dun gedraaid
bestaan

ver weg
naar het gevangen zwijgen
en het gesloten veld van eenzaamheid

nooit werd ik opnieuw geboren

foto: Oliver Weber

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 3 juni 2008

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

het venster uit

4.5 met 21 stemmen

570

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

jeroen, 17 jaar geleden

Tjee. Eerst herkenning, alsof je schrijft over iemand die ik heb gekend, daarna stilte. Omdat het me raakt en tenslotte verbazing om de prachtige woordcombinaties die ik zie. Kortom: tjee...

Corry van Emmerik-Koenekoop, 17 jaar geleden

De schoonheid waarmee jij over ernstige onderwerpen schrijft, is zo verbazingwekkend dat het mij stil maakt.

verhavert martine, 17 jaar geleden

wondermooi, Kerima

Hanny, 17 jaar geleden

Hoe roerend, stilmakend en dieptriest is dit gedicht en 1 van de mooiste die ik van jou gelezen heb. Werkelijk prachtige poëzie.

Geef je reactie op deze inzending: