vreemde uren
mijn ogen zijn blind
zoals de steen waarop het afscheid staat
van een blij gedicht
mijn oren zijn doof
zoals de duinen van een zongezeilde
zee, het troostend gezang
te donker
en waar ik ook heenga, mijn handen
schuiven nooit de zwaluwen dichterbij,
gestapeld langs ruiten
lieg maar niet, dat is de reden
waarom ik deze bladzijde voor jou
verzwijg
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 28 juni 2008
hotmail.comGeplaatst in de categorie: psychologie
vreemde uren 4.2 met 17 stemmen 
482
482
Geef je reactie op deze inzending:
wanneer een mens in een -tijdelijk- vacuüm vertoeft. Adembenemend, trefzeker en toch oorstrelend!