inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.443):

zandstilte

hoe kan ik spreken
over het zelfbedrog van
de dageraad

als wind woestijnen blaast
uit hoge torens naar het blinde denken
van zwarte honden, die in de nacht
zich van gehuil onthouden

omdat stilte een wereld achterlaat;
een neerstrekken van verbijstering

waar vrijheid en poëzie
breken in de dood

om woorden die eenmaal waren
en zich nu van zand voorzien


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 7 juli 2008


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 454

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Gerhard Burgers, 17 jaar geleden
wow.... een megaknaller!!
sjoerd haxe, 17 jaar geleden
Fraai en gevoelig geschreven.
Rudolf, 17 jaar geleden
Gewoonweg heerlijk weg.
Hanny, 17 jaar geleden
Dit is er weer zo een die boven het maaiveld uitsteekt. Prachtige symboliek!
hebus, 17 jaar geleden
Zand schuurt schoon, om korrelige woorden te polijsten tot een spiegel.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)