Avondmeer
Roerloos en stil is het woud
als ik na de storm van het zijn
loop langs het natte wilgenhout
naar de oever van het avondmeer.
Ver boven mij toont de hemel
haar gebroken, purperen ribben.
De zon is ver weg en slechts
zichtbaar in oranjefletse strepen.
Rust daalt nu zachtjes neer
in deze koele, natte schemering.
Hier hervind ik mij tenslotte weer
bij dit verlaten, stille avondmeer.
Geplaatst in de categorie: emoties