ik teken jouw figuur
ik teken jouw figuur
met een gouden pen
je huid verzorg ik met
een verjongende crème
neen, je hele lijf
boetseer ik zo
dat je volledig aan
mijn mannelijke
verwachtingen voldoet
meer is er toch niet
achter jouw façade
ja, de duivelse macht
die je eeuwig beboet
hij is heerser over
een onveilige haven
hij heeft het vertrouwen,
lang geleden,
besmeurd met onuitwisbare pek
opdat de dorst nimmer is te laven
jouw zoute en zure vocht
zal nooit weg kunnen stromen
omdat het bevroren is geraakt
de liefdevolle groei naar eigenwaarde
is daardoor voortijdig gestaakt;
het daglicht draagt boze dromen
ach, het maakt niet uit wat ik vind
als je, uit onmacht,
jezelf niet bemint
Zie ook: http://www.fixpoetry.com
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 16 juli 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie
tot de grond afgebroken. Moeilijk om dan jezelf nog lief te hebben. Heel mooi gedicht!