inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.492):

Thuishaven

We zagen poezen en konijnen,
treinen, karren, soms een fiets
bouwden uit gestapeld niets
de allermooiste luchtkastelen

zilvermeeuwen gilden schril
over het schrale van hun vangst
maar als wij beide ogen sloten
murmelde ons universum stil

nu treft de blik enkel nog grijs
krijgt geen droom meer eigen vorm
schuilen vogels voor de storm
schreeuwt de wereld mij van wijs

kijk ik afgunstig naar een boot
vredig dobberend aan de wal
omdat jouw schip op volle zee
in eenzaamheid voor anker ging

Schrijver: sacrajewa, 21 juli 2008


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 934

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)