Netgedichten

netgedicht (nr. 22.656):

Kwetsbaar

Zijn het mijn walkuren
of jouw schimmen die
mij de rust niet gunnen
om de kwetsuren van de
nacht te weerstreven?
Verzuurde woorden in
duistere graven waaruit
de ochtenden zich laven.
Een gloren, waarin het
eerste licht als traan
geboren wordt, handen
verleggen de zon over
mijn oud gezicht, gesteven
gordijnen verhangen zich
aan ringen,gewogen,
maar zonder gewicht,de
maat van kwetsbare dingen.