De verte nabij
in de tiende maand
schuift mijn bodem
onder de voeten
het kan ook zijn dat
de geest kiest
bij het vallen der bladeren
voor een andere route
het lijkt of hakken
plakken aan de aarde
en schoonheid
het laat afweten in haar
oorspronkelijke waarde
het is een brug overgaan
zo zwaar als het beklimmen
van het rulle duinzand
om aan de blanke top te zien
dat de horizon lijkt verpakt
in een donkere verte.
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 19 oktober 2008
hotmail.comGeplaatst in de categorie: emoties
herfst 4.6 met 20 stemmen 
930
930
Geef je reactie op deze inzending: