Netgedichten

netgedicht (nr. 23.047):

Blijvend licht

Je was een bloemblad
zo bros, daarop waren
je tranen opgedroogd
waarom liet je het
leven los, niet in
oordeel te worden
gedoogd, je verdween
in de boezem van een
eeuwige bruid, de bloem
van jouw gedicht, de bron
van kiembaar zaad, te
vroeg geoogste vrucht,
ik haat wat ieder daarover
zegt, verlaten door een
gekozen vlucht.
je stierf zoals
je bent geboren, in
de blijvende voren
is mijn leven wat
verloren,tot ook
de nacht mij omsluit.