Witte licht

Ik kijk in de spiegel en ga terug in de tijd,
Ik droom van alles wat er ooit gebeurde.
van mijn jeugd die zwijgend voorbij glijdt,
Die mijn leven, soms ongewild, inkleurde.

Ik sluit mijn ogen, beelden gaan voorbij,
Verstilde herinneringen aan een kind.
Beelden, alleen maar bestemd voor mij,
Sommige voelen aan als een kille wind.

Ik kijk in de spiegel, zie mezelf zwijgen,
Hoe fascinerend ook al die beelden zijn,
Het gevoel dat je niet terug zal krijgen.
Alles doordrenkt met gelach, met pijn.

Pijn voor wie nooit meer zal terugkeren,
Die hun weg zoeken naar ’t witte Licht.
En hoop dat ze ooit hiervan zullen leren.
Ik huiver even en ik, ik sla het boek dicht.

Schrijver: Jos Witteman, 4 november 2008

jlwittemanyahoo.com

twijfel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 297