Netgedichten

netgedicht (nr. 23.539):

Verloren partituur

Maanden verstreken
Doch verwonden ze nog steeds
De scherven van weleer

Bloed dat vloeit
Met een dunner wordende
Structuur van het vergeten

Een gekrompen hart
Droogt langzaam uit in de
Verzengende kilte van het niets

En ik......struin
Loop, vecht, ren, struikel
Over mijn misvormde gedachten

In mijn oren hoofd
Een onvolmaakte symfonie
Waarvan de partituur mythisch is

Een requiem wordt gespeeld
Door de engel van het lot