Netgedichten

netgedicht (nr. 23.682):

wachten op het landschap

de avond
braakt schapen
in een slapen uit

dwaalt over het land
en steenhopen van stilte

ik breng een laatste vergezicht
- daar waar ik niet woon -

laat leegte los, de aarde
en de eenzaamheid

alsof de nacht al weet
tot hoever ik zal
geraken

wanneer jij naast me ligt
in de verte van het licht

en in
het trage rood
van mijn leeggelopen hoofd

--------------------------------------

locatie: beeldentuin Dehullu 2007
kunstenares: Hilde Keunen

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 14 december 2008

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

wachten op het lands

4.0 met 28 stemmen

671

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

mobar, 16 jaar geleden

Bijzonder fraai in woord en beeld.

Baruchacha, 17 jaar geleden

Indrukwekkend geschreven Kerima

Hilly, 17 jaar geleden

Een bijzonder en mooi geschreven gedicht.

Rudolf, 17 jaar geleden

Zoals ook dit dicht lijkt ook het beeld vieren gedeeld. Fraaie beelden uit uw dichtershand.

Hazen, 17 jaar geleden

'Prachtig' haalt het geheel niet in als ik zeg hoe hoofdenschoon dit is!

Hanny, 17 jaar geleden

Wachten op het (beloofde) landschap als paradijs voor dode dichters komt in mij op - laat aarde los en eenzaamheid - tussen de schapenwolkjes. Prachtig!

annabel, 17 jaar geleden

Mijn landschap, zo mooi beschreven de leegte losgelaten,
net als het hoofd.

Geef je reactie op deze inzending: