Netgedichten

netgedicht (nr. 23.788):

Winterlicht

kom met me mee
naar het veld van het verleden
nu het zachte winterlicht erover glijdt

de lage zon kleurt goud het dorre gras
en geeft een mooie lange schaduw
aan boom en struik, als in hun ware aard

geen camouflage en geen franje meer
geen plek om te verstoppen
de doornen zichtbaarder dan ooit

geen watervogel die zich eenzaam waant
ze gaan de plas op om elkaar te vinden
want alles, alles is weer open

Schrijver: annabel, 29 december 2008

stuve013

ziggo.nl

Geplaatst in de categorie: emoties

winter

3.9 met 8 stemmen

384

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: Hans van der Vinne
Datum:: 15 november 2017; Dag Annabel, we zouden graag dit gedicht willen plaatsen in onze kloosterkrant. Misschien kun je even contact opnemen hierover?
026-3264422 of communicatie@kloosterhuissen.nl

Naam:: marije
Datum:: 31 december 2008
Email:: maryama37hotmail.com; mooie woorden en een prachtig beeld

Naam:: Henk Knibbeler
Datum:: 30 december 2008
Email:: henkknibbeler1949yahoo.com; Mooi fragiel gedicht, ook goed waargenomen de stand van het licht!

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 30 december 2008
Email:: kerima.ellouisehotmail.com; heel erg mooi geschetst met een prachtige afsluiter waarin de wind 'de openheid' aanraakt!

Naam:: hebus
Datum:: 30 december 2008
Email:: wietewuitenskynet.be; heel knap licht, dat van de winter. en het licht laat de verzen glimmen.

Naam:: mobar
Datum:: 29 december 2008
Email:: mobarchello.nl; Mooi!

Geef je reactie op deze inzending: