overbelicht
gisteren sprak ik met de zon
over de naderende lente
de kreek spiegelde mij voor
zonder beloftes, het riet wuifde
de aarde scheurt al her en der
laag kiest een patrijs zijn landing
nu nog kijk ik tegen kale bomen
zoals bezems borstelen zij schoon
meer nog sprak de zon met warmte
verblinde mij, met zicht op mooier
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/riegpoezie/
Schrijver: Rieg, 28 januari 2009
Geplaatst in de categorie: filosofie