Netgedichten

netgedicht (nr. 24.527):

Natuurschoon

Met de vleugels dichtgeslagen
aanschouw ik in stilte
verstopt achter bladeren
de bloesem van jouw bloem.

Al ben je nog niet volle bloei
en lijk je angst te hebben;
toch geniet je van de zon
en van de kleuren om je heen.

Er ontschiet mij een glimlach
bij het zien van zoiets fragiels
zo puur, lief en meer dan dat je ziet
toch blijf ik stil en uit het zicht.

De schemering trekt over je heen
de bloesem wordt door jou beschermt
ik fladder achter mijn blad vandaan
om je morgen wellicht weer te zien.