bloos
om me heen
lag de bloei en ik wilde komen
tot aan je woorden
we hoorden de ochtend
bewegen, verdeeld over het licht
van de verte
en het gedicht dat ik
voorlas
was als het meisje
dat haar stilte droeg naar het opwaaiend
papier
zo ver van armen
die ze in en uit wilde lopen
dag na dag
je bent boos en blij, zei je
en ik knikte, zonder naam
naar alles binnenin
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 27 februari 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
broos en toch sterk.
laat je hiermee in (minder) fijne herinneringen zweven.