meneer Herrewegen.
Alles wat ik wilde schrijven
werkte vermoeiend, werkte slecht,
geharrewar, en mijn hart rikketik
boem tik! en ik leefde niet echt,
en nu op mijn laatste benen klop
ik bij u aan, meneer Herrewegen,
om dit gedicht bij u in te leveren,
ik zal beloven echt uw naam niet te
noemen als u daar niet tegen kunt,
zal ik die schrappen, ik wil u niet
in de weg zitten, in verlegenheid
brengen, enzovoort. Mijn liefde
échter voor de natuur én muziek
kan ik niet onder stoelen of banken
steken, daar zult u mee moeten
leren leven, en ten slotte, als u,
beste lezer, niet weet wat of wie
ik bedoel, ik weet het ook niet..-
(dan weten we het allebei niet).
Geplaatst in de categorie: overig