Sproeten

ik dank God voor je Mozartse lach
de rode penseelstreken langs je wangen
je juli-blikken die mij gevangen
houden in licht

ik dank God voor je loop die open houdt
elke betekenis die je maar kunt geven
aan zoiets gewoons
zonder in herhaling te vallen

ik dank God ook voor je haren
die zo ik denk
tot in verre jaren
in koor naar de westenwind zullen dansen

maar het meest dank ik God voor je sproeten en je domheid
want in 's hemelsnaam
hoe had ik je anders ooit kunnen benaderen?

onzekerheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 26 stemmen 3.979