Netgedichten

netgedicht (nr. 25.712):

Ode aan Bril

Hij was een meester in het observeren
En trapte zo het leven op zijn staart,
Elk klein detail vond hij vermeldenswaard
En wilde hij onopgesmukt noteren.

Zijn doel was niet vermanen of beleren
Of dat een misstand eens werd aangekaart.
Zijn doel was slechts zijn stijl van formuleren
En daarin was hij ongeëvenaard.

Als ik zijn column ’s morgens had gelezen
Dan was dat als een vitaminepil
En was die dag alweer geslaagd in wezen.

Voor al die dagen dank ik Martin Bril
Die, veel te jong nog, niet meer kon genezen.
Het lot dat doet nu eenmaal wat het wil.