inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 26.115):

troosteres

aanhoudende stroom langs
verweerde kusten

die ons bestaan overstijgt
in broosheid berusten leert

waar weemoed in het gaan
en keren schuilt bij een teer
gemis over weerzien droomt

onder weidse luchten lasten
minder drukken in wiegend
avondrood worden verlicht

waar een mensenkind zich
door de zee gedragen weet

hier aldoor wordt getroost

Schrijver: bert van der linden, 13 mei 2009


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.4 met 16 stemmen aantal keer bekeken 1.389

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Piet de Bruijn, 16 jaar geleden
Een golvend schoon gedicht. Weemoed zonder opsmuk.Dank je wel, piet
Johanna Kruit, 16 jaar geleden
mooi gedicht , stemt weemoedig
Erna Muermans, 16 jaar geleden
Ook ik genoot van de rust aan de kust en de avondrode lucht.

groetekes
kerima ellouise, 16 jaar geleden
dit nietig mensenkind heeft genoten van je gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)