Papavers
En weer zijn de papavers daar,
de bloemen uit mijn dromen -
en niemand weet er hoe en waar
ze plots weer zijn gekomen,
maar hevig-rood straalt blij hun kleed
en trilt in zon of regen,
opdat geen mens ook maar vergeet
de dagen en hun zegen.
Want alles is gegeven hier:
de zon en ook de wolken,
al ademt vreugde door een kier,
zo plots komt pijn vertolken
hoe broos en vluchtig elk plezier
de levensstroom doet kolken.
Geplaatst in de categorie: emoties
Wat beschrijf je die zacht en breekbaar zoals ze zijn.
Je vergelijking met ons leven die je erin legt is origineel en maakt het nog sterker.