perplex
we dansten op een trap
naar de hemel,
onbeholpen klef zoekend
hoe oud waren wij
twaalf, dertien ?
en dan die kus,
verdoofd het hoofd
de geur van een meisje
ik ben nog nooit
zo gelukkig ongelukkig geweest
en bang, vooral bang
want toen besefte ik
de brekelijkheid
van het leven
maar ik zou er alles voor geven
om nog een keer perplex te staan
Geplaatst in de categorie: liefde