inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 27.023):

Papa Bunker

Wie bewust geen vrede zag, liet oorlog blijven

dat de droom vol brandnetels zat ben ik vergeten,
niet hoe ik mocht rusten in een bad, al leek het
meer op bloed, maar er dreven nergens lijken.

Ik likte de laarzen van de eenvoud, waar het hart
verdronken bleef binnen de afgesloten martelkamer.
Schaamte voor de nabijheid van het lagere deel,
waar wij heimelijk mee spraken achter de gordijnen
van diverse pastorieën vol hartverbrijzelende angst,
zonder die poespas was ik vrolijker geweest.

Maar nog tikte de Friese klok op weg naar een
slagveld, wachtend op een ongelegen uur, min die
ene minuut van waardig afscheid nemen met de
woorden die Jezus ons geleerd heeft:
'Mijn vader die op een tak zit,
eindelijk knakte de nachtmerrie van het zinloos
paalzitten tot in eeuwigheid.'.

Einde? om de duivel niet, monsieur,
voorbij het gereformeerde kerkpad bruist het leven.

Schrijver: Joanan Rutgers, 18 juli 2009


Geplaatst in de categorie: religie

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 183

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)