kraa-kraa-kraa
iedere dag
wanneer mijn twee Bertha's
hun ochtendwandeling rondkakelen, vol overgave
verspreiden ze
versgelegde roddeltjes tussen boom en bloemen
rozenstruiken en het geluidloos groeien van een web
ik zie
het onkruid dan welig tieren
terwijl het weeë gras krimpt met het hart eenzaam
omlaag als een steen
brutaal vliegen kraaien zwart
rond de woorden, pikken genadeloos
net aan de rand
laten roekeloos regen vloeien
ver weg
van hun spiegellijst en nagebootste tijd
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 24 juli 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
het onkruid dan welig tieren
terwijl het weeë gras krimpt met het hart eenzaam
omlaag als een steen' prachtig, dichtster.