inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 27.408):

Oogsten zonder oogst

Nog schraalt mijn oogst
het onrijpe koren
en staan schoven ongehuwd
tegen de wind te leunen

het kraken spreekt van
ergernis in een tijd die nooit
meer heelt, en zonden zonder
bouwwerk als los zand

zich ruwen in mijn stem

nog spreek ik volle dagen
en serveer mijn koele blik
in ogen die me vragen

waarom ik

Schrijver: elze, 3 augustus 2009


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.1 met 8 stemmen aantal keer bekeken 367

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

jan haak, 16 jaar geleden
Mooie overpeinzing Elze, in fraaie oogstbeelden...
Quicksilver, 16 jaar geleden
Mooi diepzinnig gedicht.
kerima ellouise, 16 jaar geleden
Als wonden te diep zijn, zal het oogsten telkens falen. Intens rakend en prachtig neergezet.
windwhisper, 16 jaar geleden
Een dijk van een gedicht.
Henk Knibbeler, 16 jaar geleden
Oogstmaand Elze, tied maakt graas, zon maakt heuj, mooi hoe je de zomer in je nog 'ruwe' beleving neerzet!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)