Netgedichten

netgedicht (nr. 28.441):

Drenkeling in de binnenzee

De nacht verzwaart
wat de dag niet verwerkte
verdronken in de grote zee
der alledaagse dingen

terwijl de boot
langzaam verder vaart
blijft de drenkeling
navelstarend achter

geheel omringd door
bovendrijvende gedachten
zwemt hij richtingloos rond

klemt zich dan vast
aan zijn levenstaak
lijkt niet te beseffen
dat ook dit een gril is

van weer voorbijgaande aard
dat er nog genoeg tijd over is
om niet zomaar weg te kwijnen
in deze zelfgekozen binnenzee

wijl hij drijft op golven
van pure vergetelheid
vluchtend voor het leven
en speciaal de pijn

ligt het landschap
van hoopvolle dromen
verlaten te wachten
op een nieuwe vlucht