Netgedichten

netgedicht (nr. 28.518):

- De stille maan is zeer bedroefd -

De stille zilveren maan,
hij volgt naast sterren
stralen en wolkenstofjes
ons dagelijks spoor
en heeft ons nooit verlaten.
O stille maan hoeveel
eenzame nachten
waarin het mij zo
angstig te moede was
zag ik een gulle blijk van je
troostende vale schijn.
Jij wilde zo graag
altijd voor mij zijn.

Het nachtelijk uitgaan,
zijn mysterieuze
stille aantrekkingskracht,
iets heel bijzonder vaags
stralend elke avond weer,
elke donkere nacht.
Werkelijk opmerkelijke
stille steunende kracht,
afwachtende droevige
teruggetrokkenheid, die
bitter weinig van ons
nietige mensen verwacht
en wachtend aan
ons venster waakt.

De stille grote maan
is zeer bedroefd,
zijn eeuwig maancyclus
vertelt een verhaal
van de cyclische bewegingen,
zijn nachtenlange tochten
die zo vaak gedachten
van twijfelende mensen
en eenzamen bezochten.
Een hele maand lang,
zo groot symbool gestaan
voor zijn tijdmeting,
De stille maannacht
inspireert elk wezen
op deze lichtroze aarde.