Netgedichten

netgedicht (nr. 28.632):

Schrale liefde, schrale troost

het gras waarop mij de liefde
werd ingegoten was dun gezaaid
het bleek geen onwil
of door tijd overgewaaid

neen, er waren kale plekken
aan de moederborst
ook moest de genegenheid
zich oprekken over te veel
gelaten met dorst

het is daarom
dat liefde met mate
en vaak als leegte
door mij wordt gevoeld

neen, nimmer zo bedoeld
maar het was een smal gazon
met gevreesde gaten

o zo menselijk in die tijd
resten van autoriteit
en kortwieken van de groei

geloven en eeuwige vlijt
voorzagen de dragende hand
van schrale bloei

liefde voelen blijft voor mij
een hels karwei
de aarde bleek onvoldoende
bewerkt

en zeker niet alleen bij mij

Zie ook: http://visionsart.de/shop/page/11

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 23 oktober 2009

j.sandt

chello.nl

Geplaatst in de categorie: liefde

nestwarmte

3.0 met 22 stemmen

428

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: Hanny
Datum:: 24 oktober 2009
Email:: hanny.vanalphenquicknet.nl; Heel sterk neergezet, het gebrek aan liefde wat later opbreekt. Het gevoel of juist het missen van het gevoel wat bij liefde hoort.

Naam:: annabel
Datum:: 24 oktober 2009
Email:: justformeplanet.nl; Ook mooi qua tijdsbeeld, julius. Het doet mij denken aan het grote gezin, waar als alles, ook de liefde gedeeld moe(s)t worden.

Naam:: wietewuiten
Datum:: 24 oktober 2009
Email:: wietewuitenskynet.be; Liefde is een werkwoord, een hels karwei. Sterk gedicht.

Naam:: mobar
Datum:: 23 oktober 2009
Email:: mobarchello.nl; Erg mooi.

Geef je reactie op deze inzending: