voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 28.975):

CANON IN D

De tijd opent zich traag vandaag,
al zie ik het niet.
Het is nog donker.

Geen meeuw beweegt
en de straatlantaarn valt enkel
in zijn eigen schaduw.

Hoe dicht mag ik bij je komen
als gemis geen enkel geluid maakt
en de duinroos zwijgen blijft,

ver achter het dalen
van de zee.

Ik breek mijn raam open en kom uit
op dezelfde straat.
Daar is het zuiden, wijs ik.

De schemering plakt mijn woorden op de voorgevel.
Het is een keerpunt.
Misschien was jij wel mijn eerste liefde.

(titel: Pachelbel, Canon in D)

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 7 november 2009

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

4.3 met 13 stemmen

470

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Fari HS, 16 jaar geleden

Een prachtige nostalgische afsluiting van harmonie.

Hanny, 16 jaar geleden

Wat een wonderlijk mooi beeld van die straatlantaarn in dit fraaie werk.

Manuel Van den Fonteyne, 16 jaar geleden

Tijdloos mooi dit gedicht.

pama, 16 jaar geleden

"Ik zwijg als de duinroos", mooi gedicht.

Ludy, 16 jaar geleden

Een schoonheid van een gedicht!

Verhavert, 16 jaar geleden

prachtig dicht

Geef je reactie op deze inzending: