vrijdagavond
meer en meer
verberg ik het overleven
in onduidelijke woorden
het zou
mijn stilte kunnen
verklaren en de zoveel anderen
in mijn hoofd geboren
ik scheld mezelf schuldig en teken
al de lichamen op mijn lijf, onherroepelijk van de liefde
gescheiden
uit onmacht, angstvallig
omdat tijd niet weg te slaan is
uit allerlaatste verzen en gevreesde
dagen
ach, wist ik het maar
dan schreef ik
op jouw plekje iets liefs
een gedicht, eenvoudiglang
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 13 november 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
Je zoekt in je stilte.
Jouw gedicht is gewoonweg prachtig geschreven.