Geen grens
Uit de aandrang van de tong,
om de geestdrift te bedrijven,
roert zich opnieuw, komt naderbij,
beklemt in alles wat zich
onderscheidt, komt in lauwe
tranen dichterbij, daaruit peil
ik wat er nog te verwachten is
uit deze gaven, wat heb ik zelf
te vergeven, waar ik schuld aan
had, te voldragen tot het einde
waar geen grens meer is, alleen
een zwarte steen zonder schrift.
Zie ook: http//www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 16 november 2009
Geplaatst in de categorie: filosofie
Mooi gedicht Paul.