voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 29.641):

de dood van december

Traag valt een herfstblad op mijn pad
en ik dien nederig te wezen
- tegen elk wat wils -
wanneer ik mijn tred verzet
door afgestorven bladeren

geen schaduw of verlangen
bietst van het geluk om me te raken
en het is alsof

december de dood zacht in mij laat spreken
ofschoon ik met liefde de adem proef
welke in mij een weeïg gevoel
laat flamberen in het vuur dat

de kou in mij laat verdwijnen

Schrijver: elze, 12 december 2009

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: jaargetijden

1
2
3
4
5

3.7 met 6 stemmen

605

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

jan haak, 16 jaar geleden

Vergankelijkheid in mooie, rake kleuren beschreven Elze...

julius dreyfsandt, 16 jaar geleden

ja, de herfst en winter laten voelen dat we onderdeel zijn van alles
mooi gedicht

Ludy, 16 jaar geleden

Zoals de winter je terugbrengt bij je eigen energie... Mooi getoond Elze!

marije, 16 jaar geleden

mooi dat je de liefde nog voelt in de dood.

Martien Montanus, 16 jaar geleden

De dood blijft een mysterie, een ieder heeft daar zo zijn eigen gevoel bij, mooi geschreven!

windwhisper, 16 jaar geleden

Als je de dood ziet als een verlenging van het leven.

kerima ellouise, 16 jaar geleden

de dood is de reisgezel van december, net zoals de waarde van het leven, waarin wij de nederigheid erkennen...heel mooi gedicht Elze!

Geef je reactie op deze inzending: