Kapel in hout

de takken knakken
onder mijn voeten

op weg naar de plek
van onze lieve zoete

het botsend licht beschijnt
de naakt uitgebeelde stammen
in hun stille dood

de ziel van verre
jaagt mij hijgend op
terwijl een resterend geraamte
de voeten kleurt met
striemende schrammen

de ouderdom geraakt
haast uit het menselijk lood

op weg naar de plek
van onze lieve zoete

ik waan mij nu
in de eeuwigheid van vrede
waar mijn hart
een overvloed verwacht
van zuchtende ruis
in aanbiddende gebeden

maar kruisende paden
zijn lijnen langs mijn leven
waar het gemoed altijd
onderdanig blijkt
aan een storende gloed

op weg naar de plek
van de verschijnende lief,
zo zoet

waar hemelse vreugde
eigenlijk voorspelbaar aards
wordt ingeboet

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 14 december 2009

j.sandtchello.nl

hemel aarde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 17 stemmen 373