De helling van de Sint Pietersberg

Denkend aan kasteel Lichtenberg
Het klooster “ Slavante “en burgerij
Een tiental sterke paarden en stroomopwaarts
Een stad achter ons latend zie ik een brug
Overal leven en vriendelijk maanlicht een gezicht
De Maas in een oudere droom voortkabbelen.

Als vonken vuurslag een vleermuis opgejaagd
Aan een wand laat vastklampen
Bij een zandgat een trechtervormige opening.
Langzaam en voorzichtig volg ik het spoor
In mijn oor richt me op de richting
Met de neus in de wind als een kind.

Hoe laat je iets uitrommelen aan klanken
Met je innerlijke gids ontdekkingstochten
Je kamers doorwandelen in een winternacht
Jezelf als vermoeide vriend mee lopen.
Ik zag een tweetal op pad gaan
Er schemerde een flauw licht op Maastricht.
Mollen kwamen uit de grond.

En of deze steengroeve me bekend was
Ik om gebrek aan weten moest bidden
Begaf me gauw allesbehalve treurig op weg
Spaarde uit de grond en mijn eigen mond.
Deze droom roomde de regels om zin te vinden.
Het was en is winter met deze mijnen boven me
Water dat van een glazen plafond landde.

Bij het ontwaken een der schragen met mijn lot bewogen
Nog steeds een vormsel een duur levensmiddel in mijn ogen
Zag ik in deze duisternis vonken een ogenblik maken
Zonder meer een herinnering een ach en zus en zo slaken.
Als of een aardbeving de grond had geopend voor voeten
Ik in een nieuwe gang zou komen om even het verleden
In het nu het toen te mogen bewonen tij tijd wilde verschonen.

Waagde ik me met fakkels in ongekende diepte
Domweg liggend dromend in eigen bed.
Wat is daar in de grond verzonken
Liet men er destijds terstond in zeven dagen zoeken
In deze afgelegen hoeken voor het boeken van bestaan
Er klonken uit open boeken meer dan eens die ene naam.
Al was leven een kluwen garen
En werd dit een bijzondere droom om bestaan uit te baren.

Ik bewaar de beelden de bomen de ruimte en de salon.
Bewaar elk beeld en de beeltenissen aan het plafond.
Ik wees me zelf op de getekende lijnen
Zonder te dolen ook de binnen en buitenste pleinen.
Wellicht staan er duizenden wegen ooit open
Waar denkelijk elk dier en de dingen uit biotopen
De doolhoven zo helder en klaar hier gezien
Jou en mij ooit vertellen wat in mergelgrond was te zien.