voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 30.034):

de dialoog in mij

hoe kan ik benoemen waar ik in thuis wil blijven
wanneer het enige dat straalt
niet te houden is
mij verlaat

en decemberdagen neerlegt
alsof mijn ziel er in zou
passen

loodzwaar

hoe kan jij vragen
of het zich rond mij wil wikkelen

en alles wat ik in verbeelding zie

warme wind en weemoed
laag op laag, zacht op zilt

weerloos

wanneer dat woord
dode bloesems draagt, gebonden aan de schijn
van tederheid

hoe kunnen wij blijven
in deze ongelijkheid van stilte, bonken
op die brandende schreeuw

voortgaan
in alles en in elkaar

als ik alleen mezelf overhoud
in het sterven

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 4 januari 2010

Geplaatst in de categorie: psychologie

de dialoog in mij

1
2
3
4
5

3.9 met 17 stemmen

745

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

pama, 15 jaar geleden

Sterk in kwetsbaarheid, mooi gedicht.

Quicksilver, 15 jaar geleden

Heel gevoelig diepgaand gedicht! Maar machtig mooi verwoord.

Ludy, 15 jaar geleden

Wordt het diepste donker herkend, krijgt zelfs schichtig licht een kans. Met herkenning gelezen, denk ik. Mooi gedicht.

katty, 15 jaar geleden

Is dat niet het enige dat wij kennen, het huis waarin wij geboren worden en weer sterven, in het onsterfelijke zijn?

Henk Knibbeler, 15 jaar geleden

Een geweldig mooi Nieuwjaar Kerima en het blijven psychologische hoogstandjes je werk!

wietewuiten, 15 jaar geleden

op het eerste gelees loodzwaar, indroef, stervend haast, maar met een pen geschreven die vingertikkend licht is.

Manuel Van den Fonteyne, 15 jaar geleden

Voelbaar mooi kerima.

Geef je reactie op deze inzending: