Avond
Het kost haar moeite, maar zij staat,
door ’t open raam hoort zij kinderen zingen,
de dag ging zoals zo veel dagen gingen,
kinderen fietsen lachend door de straat.
Geen mens kwam even langs of praat,
de dagen slijten met herinneringen,
kinderen die hun eigen pad opgingen,
de klok tikt door, het wordt al laat.
Een schaduw trekt over haar gelaat,
wolken die de zon verdringen,
zij kijkt naar foto’s die haar omringen,
de dagen gaan in eendre regelmaat.
Een zomer die verloren gaat,
de zon gaat onder, het wordt al laat…
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid