Verholen?

Zijn het de walkuren of
de eigen schimmen die
mij de rust niet gunnen
om gekwetste uren uit
de nacht te zeven? Uit de
zure regen van hand –
gespitte graven waaruit
de ochtenden zich laven
tot het morgen gloren,
worden nieuwe tranen
geboren, leggen zon en
maan een schaduw
over een geleefd gezicht,
lucht en water verhangen
zich aan nevelringen, de
mens wikt en schikt zich in
een aantoonbaar gewicht,
naar de maat van al die
overbodige dingen, schuift
daarbij de gordijnen dicht,
verholen achter maskers
van een wetenschap,
daarachter weet ik nog
van niets, wanneer zet
ik de wankele stap?

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 3 februari 2010

pebmartenskpnmail.nl

Eerste wankele stap

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 6 stemmen 251