Windgewaai

ik weet niet hoe
jouw wind meer waait
boven het klipklepper gebral
van letters tripperij
ze beuken, draaien als cirkeltjes rond
ergens onderweg

heeft kop nog staart
op de uitsnijdag aan d' oeverkant
wie blijft hoog en droog
om niet weerloos aan te spoelen
in het heden

(dringen indringers binnen
aan de plaats van stilzwijgen
waar schaduwen verzinken
tot niets, leidt tot niets
op dove ogen en oren)

maar een andere tijd leidt
vroeg of laat
dat windt zich af in het uur van later
laat en later

ik keer niet terug
boven al dat klipperdeklapgeklep
van jouw gedachten
waar onrust toeft aan dezelfde oever

(waarin jij met kleuren speelt
zwart, altijd alleen dat zwart
die niet de mijne zijn)

heb ik blij gedacht in groen en rood
met geuren van lente
aan de wind die voort stroomt
zo ook mijn woorden
aan diezelfde oeverkant van ‘t leven
onder een blauwe hemel

keer ik terug naar daar
waar de meeuw
trots in vrijheid zijn vleugels uitslaat
en weegt mijn pijnen
die achter liggen in de tijd
de lente staat voor een nieuw begin
met 'een frisse start'

psychologie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.4 met 10 stemmen 318