Netgedichten

netgedicht (nr. 30.765):

dans en genees me

er is hier en er is nu
maar ik vraag me af hoe ik later
de stilte kan herinneren
zou ze spoorloos
verdwijnen
of zou er plaats zijn
om ze als meeuw te verwekken
om ze uit het niets te schrijven
bovenop de seizoenen
en de vergane hartslag
van de tijd

er is hier en er is nu
maar maak me wakker als de stilte
me ten dans vraagt

daarginds aan de waterkant

ik zal in zee lopen
steeds verder en verder tot ik haar spreken
kan dragen op mijn borst
moedig
over rotsen en diepte heen

misschien eindigt daar het zijn
het sterven
de pijn

en word ik een vogel, begeerlijk
voor de zon

Schrijver: kerima ellouise, 12 februari 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

dans en genees me

3.9 met 22 stemmen

645

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

jan haak, 15 jaar geleden

Mooi dit zoeken naar ondoorgrondelijke stilte...

pama, 15 jaar geleden

Zo lijkt het sterven minder pijnlijk, mooi neergezet.

lijda, 15 jaar geleden

hiervan moet ik diep zuchten van genot om emotie die ik zelf niet kan verwoorden.

annemieke steenbergen, 15 jaar geleden

mischien eindigt daar eens , ik las even mee deze is wederom prachtig, genoten op de geboorte dag van een dichter jan arends zou deze wel gesmaakt hebben , er iets wits in gezien hebben

Quicksilver, 15 jaar geleden

Ik vloog eventjes mee in de diepte van dit hemels mooie gedicht!

wietewuiten, 15 jaar geleden

een parel opnieuw, uit de diepste baren opgedoken, blinkend in de zon, dansend op zeewieren woorden.

karaeko, 15 jaar geleden

even diep nadenken, kom je tot een vaststelling
een van je mooiste gedichten!
Kerima!Proficiat!

Rudolf, 15 jaar geleden

daarginds
aan de waterkant
daar wacht een vogel

Het blijft een genot je te lezen.

Hanny, 15 jaar geleden

Dit is poëzie die ik graag lees. Bijzonder mooi opgebouwd naar de prachtige eindstrofe, een klasse apart.

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Dit raakt en zet me aan het denken,
wat een pracht schrijven Kerima!

Geef je reactie op deze inzending: