dans en genees me
er is hier en er is nu
maar ik vraag me af hoe ik later
de stilte kan herinneren
zou ze spoorloos
verdwijnen
of zou er plaats zijn
om ze als meeuw te verwekken
om ze uit het niets te schrijven
bovenop de seizoenen
en de vergane hartslag
van de tijd
er is hier en er is nu
maar maak me wakker als de stilte
me ten dans vraagt
daarginds aan de waterkant
ik zal in zee lopen
steeds verder en verder tot ik haar spreken
kan dragen op mijn borst
moedig
over rotsen en diepte heen
misschien eindigt daar het zijn
het sterven
de pijn
en word ik een vogel, begeerlijk
voor de zon
Geplaatst in de categorie: psychologie
een van je mooiste gedichten!
Kerima!Proficiat!
aan de waterkant
daar wacht een vogel
Het blijft een genot je te lezen.
wat een pracht schrijven Kerima!