voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 31.101):

schuilen

het duurt vast niet
lang meer
de terugkeer naar mezelf
vaak zo stil
als vogels die naar de nacht vliegen
en daar gaan luisteren
naar de vreemde adem van de dag

soms vergeet ik
dat ik er niet ben
en schrijf muren vol
met schuimende woorden
lees gedichten
op lippen die bewegen
en raak zacht jouw haren
wanneer een strofe onsterfelijk valt

het duurt vast niet
lang meer, het afscheid van de ander
van wie ik was, voor jou
vaak zo stil
als vogels die naar zee vliegen
en daar gaan sterven
diep
daarbinnen
in hun eigen lied

“Ne me quitte pas. Il faut oublier. Tout peut s'oublier”
(Jacques Brel)

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 28 februari 2010

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

3.6 met 22 stemmen

556

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

i, 15 jaar geleden

prachtig!

lijda , 15 jaar geleden

in een woord; subliem!

Hanny, 15 jaar geleden

ik vind dit werkelijk één van de mooiste van jouw hand...
de vogels die sterven daarbinnen in hun eigen lied...wat een fantastisch slot!

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Door de parels van dauw zal de vogel het mooiste lentelied weer zingen.
Wat een pracht gedicht Kerima!

annabel, 15 jaar geleden

...vogels die naar de zee vliegen, een beeld om te koesteren

marcus neuborg, 15 jaar geleden

Dit kan alleen jij maar schrijven
prachtig super mooi

marije hendrikx, 15 jaar geleden

oui, bien sur ,avec le temps va -' tout peut s'oublier....'

zo prachtig weer.......

pama, 15 jaar geleden

Een oprecht levensgedicht als paraplu om onder te huilen en te schuilen, heel mooi verwoord.

wietewuiten, 15 jaar geleden

En de verwijzing naar Brel maakt het des te broosdroever. Mooi.

Geef je reactie op deze inzending: