inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 31.328):

Als de stilte schraagt

terwijl mijn stof nog
door een zware deken
wordt toegedekt

blijkt in de hemel
een nieuwe maagd geboren;
naïef nog en onbevlekt

waar droefenis heerst
blijken bloemen te groeien

terwijl houten planken
nog moeten worden gezaagd
zie ik elders al leven bloeien

zelden ervaar ik bij het sterven
van de winter
de lente zo vroegtijdig ontspruiten

of het is turen in glazige lucht
waar merels de onschuld uitbuiten

*

maar nu lijkt de voorzienigheid
mij in te halen

vertraag je pas
schreeuwt nochtans de ziel

helaas, de ruimte
wil in de geest nederdalen


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 16 maart 2010


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 215

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
kerima ellouise
Datum:
16 maart 2010
Email:
kerima.ellouisegmail.com
als een luik zich openlegt, naaktheid vertraagt in drie, zal onschuld overmoedig spelen in opgewreven spiegels ,,, bijzonder gevoelsvol en prachtig schrijven!
Naam:
pama
Datum:
16 maart 2010
Email:
pebmartenskpnmail.nl
Beschouwing over de dood en het begin en daar alles tussenin, mooi geschreven.
Naam:
Hilly nicolay
Datum:
16 maart 2010
Stijlvol geschreven gedicht.
Naam:
annabel
Datum:
16 maart 2010
Email:
justformeplanet.nl
Een bijzonder en aansprekend gedicht.
Naam:
nonna
Datum:
16 maart 2010
Je ziel gelijk een bast van een boom. Rondom het binnenste reeds afgestorven hout bevindt zich een "levende" laag.
Aan het begin van een nieuw levensjaar, seizoen, vormt zich nieuw en fris hout.
Zoveel jaarringen, zoveel levenservaring. Deze woorden, voeding voor elke ziel.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)