inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 31.554):

Morgenlied/fado

Als een violist die
met geloken ogen
zijn melodie
laat suizelen,
zo zacht streelt
de wind het
bedauwde gras.
Aardse geuren
kruidig gevormd,
kronkelen omhoog
langs ontluikende bloem
omzich te vermengen
met lange zilverwitte
zonnestralen, die
door de morgen
schemer, de dag
doet ontwaken.

Schrijver: lijda, 22 maart 2010


Geplaatst in de categorie: natuur

4.9 met 15 stemmen aantal keer bekeken 458

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden
Een prachtig ontwakend lied!
windwhisper, 15 jaar geleden
heerlijk die voelbare fado woorden en klanken tot in hart en ziel.
Martien Montanus, 15 jaar geleden
Wat een prachtig ontwaken van de natuur, compliment!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)