voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 31.841):

het kind en de horizon

liefde aanvaardt
het sterven
niet

dat zei hij
afgewend en moegewaakt

toen Gods woorden vielen
naast het nachttij en haar dode
lichaam

dat in het toegewaaide duinkleed
geen beloftes meer droeg

ik zag hoe hij afstand nam
van haar slaapliedje, nog teder
in zijn lijf

zoals vergetelheid ademt
over woorden in een te korte
tijd

de laatste maal, aarde en stof
stof en aarde

ik zag een boot voorbij

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 6 april 2010

Geplaatst in de categorie: psychologie

het kind en de horiz

1
2
3
4
5

3.6 met 23 stemmen

438

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Droefenis indrukwekkend verpakt, een heel mooi schrijven.

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Dan is er dat verlangen om handen vol warmte te reiken.
Mooi en ontroerend geschreven Kerima.

Hanny, 15 jaar geleden

Prachtig...ik zag hoe hij afstand nam van haar slaapliedje, nog teder in zijn lijf...een bijzonder mooie strofe.

lijda, 15 jaar geleden

Tot tranen geroerd, prachtige zinnen gemaakt niets te weinig en niets te veel geschreven.

mobar, 15 jaar geleden

Gevoelig, rakend verwoord.

Geef je reactie op deze inzending: