het weerzien
ik laat jou geboren worden
in mijn nieuwe droom
je was er al
maar nu weet ik
dat je ook in mijn heimwee bent
vergeef me het gemis
ik ken je al zo lang
zoals de duinroos en de golven
waarin ik schelpen gooi
en waarin ik me op den duur
ook eenzaam weet
omdat jij de meeuwen niet kan zien
ongeschreven
zoals verwondering in het lichtste gedicht
van geluk en innig lief
van vogels over zee
naar mijn verlangen, om handen
als jij mijn lippen kust en in me valt
met alle warmte
zoals de zon
en zoiets als kleine sterren
met de horizon er omheen
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 9 april 2010
hotmail.comGeplaatst in de categorie: psychologie
het weerzien 3.0 met 16 stemmen 
504
504
Geef je reactie op deze inzending: