Netgedichten

netgedicht (nr. 32.237):

een wimpel waait

midden in de tuin staat een boom
terwijl ik met hem praat, zonder mijn stem te laten horen
schudt hij zijn bloesems hoog op, alsof er tederheid is

alsof het gedicht in zijn buikholte mij zal vergezellen naar de branding
mij zal doen verdwijnen in de palmen van vloed, nog zachter dan een belofte van liefde
opnieuw op huid en vlindervisjes, neergestreken in het kruinenlicht

tussen oude twijgen sterft een meikever, de boom buigt, beeft even uit zijn bloei

ik kom overeind en begin te klimmen, zin voor zin, tak voor tak , over daken en heuvels heen
rivieren met wel duizend wensen

een vogel vliegt, de tijd komt later

naar jou, mijn lief
naar jou

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 24 april 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

een wimpel waait

3.7 met 13 stemmen

359

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

pelgrim, 15 jaar geleden

Breekbare woorden, als vensters waar ik de warmte van het eeuwig zonlicht op mijn huid voel stralen, wat een gedicht!

pama, 15 jaar geleden

Op te nemen, woord voor woord, zin voor zin, dwingt me het te ondergaan vanaf het begin. Heel mooi geschreven.

marije hendrikx, 15 jaar geleden

de vogel vliegt, de tijd komt later.... zo prachtig weet jij telkens weer woorden te geven aan wat bijna onzegbaar is.

corrie, 15 jaar geleden

bomenfluisteraar

in bloesemkruinen
fluistert een kleine vogel
lentegedichten

josiene, 15 jaar geleden

....een vogel vliegt, de tijd komt later..(goed getroffen als innerlijke waarneming.

jan haak, 15 jaar geleden

Wow !

Henk knibbeler, 15 jaar geleden

niets overslaand lees ik een droom die maar geen werkelijkheid wil worden, een onbereikbare liefde maar toch het durven opstijgen, dat is mooi Kerima!

Geef je reactie op deze inzending: