Netgedichten

netgedicht (nr. 32.336):

eenzame dromer

ik duik in jou, mijn dichter
en waan me even je minnares
op lippen zonder spreken

een eerste geliefde bemint je niet beter
zoals ik je stem
onder het licht van begeren

de roep naar geluk, het vragen naar’ t schoonste
je aanraking zo zomers en teder

ik murmel je ’s nachts in de lucht
van mijn longen, kruip in je woorden
om de kou te ontlopen

je bent zo mooi
achter het raam van verbeelding
als een zucht, onsterflijk gesproken

mijn handen beven
ik laat je niet gaan

hou je dichter
nog dichter van mij ?

zolang ik je lees
blijven wij bestaan

* bewerkt gedicht uit 2006
verwerkt in kunstwerk door Joske Vranken