vergeet de sluitstenen

een smalle gang
geschaafd uit wilgen
vlucht in beeldspraak

als een impasse
waarin spiegels zich laven aan illusies

over stilte heersen, onafgerond
om verder te golven, tot daar waar stromen spelen
in daggezichten

met wilde vruchten van hoop. wuivend
naar onderweg, naar jonge en oude bomen, naar vlaggen
in de verte

en heerlijk gaan liggen
in een wereld die verleidt, nog lichter
dan het grenzeloos vertrouwen

van de zwaluw in de goot
die zijn eigen weg naar het zuiden zingt

voortdurend
over veermannen en wilde wingerds heen
en in grauwe dagen zijn schaduw
streelt

elke dag iets meer
aan weerskanten van het pad

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 9 mei 2010

miemakehotmail.com

vergeet de sluitsten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 19 stemmen 396