Onbehouwen wateren des levens
Een bordeaux roden kleed
als eeuwenoude kracht
over eenvoud en macht
Je gespreide vleugels zijn
als de liefdeskrans die
als een omarming om
je mond danst
Wat spreekt is het
vertrouwen
Is als de onbehouwen wateren van
des mens’ oppervlak
waarover woeste winden
stromen als in
dromen van ritmisch ruisend
gras
Het tekort is de
vergankelijkheid
onzerzijds bekeken
Het tekort is slechts
de eindstreep voor
de dood waar we ons
ontkleden…
waar we ontspringen aan andermans
oog en tong
Ik kijk naar de verlepte bloemen
in de vaas en eet van
de granaatappel…
Zie ook: http://oermirm.blogspot.com/
Schrijver: Irmlinda de Vries, 20 mei 2010
Geplaatst in de categorie: natuur